فرهنگ مراجعه به روانشناس

تجربه های عملی و نظری به انسان آموخته اند که او  بدون یاری و همکاری دیگران قادر به استمرار زندگی بهنجار و قابل قبول نیست. گسترش دامنه زندگی انسان، پیچیدگی رابطه انسانی در جهان معاصر و تحولاتی که پیوسته با آن مواجه هستیم، یاری گرفتن از دیگران را بیش از پیش می نمایاند. این استمداد و استفاده از توانمندی های دیگران، وقتی با پیشرفت علوم و فنون، گستره ی بی نهایت یافته های بشری عجین شود، تخصص ها و مهارت- های ویژه ای را رقم می زند.

امروزه انسان ها برای یاری رساندن به یکدیگر، تنها به داشتن دانش و تجربه عمومی نمی توانند اکتفا کنند، بلکه باید در حیطه های گوناگون، صاحب تخصص و کارآمدی خاص باشند. این تخصص ها در زمینه سلامت و بیماری، خواه جسمانی و خواه روانی، نیز گسترش یافته و به شاخه ها و شعب بسیاری تقسیم شده است. امروزه هر فرد تحصیل کرده ای می داند که برای حل مسائل خود، می باید به افراد متخصص مراجعه کند. او در این کار نه تنها احساس نقص و یا کمبود نمی کند، که آن را نشانه رشد و پیشرفت فردی و اجتماعی خود نیز می داند.

به عبارت دیگر انسان ها هر قدر از سطح علمی و فرهنگی بالاتری برخوردار می شوند، خود را بیشتر نیازمند متخصصان می دانند و هرقدر در این زمینه از فقر و کمبود برخوردار باشند، خود را بیشتر متغنی از سایرین می- پندارند. 

منبع:

کتاب "روان درمانی چیست؟ (ویژه دوره ی نوجوانی و جوانی)"

تالیف: دکتر سارا گیلبرت

ترجمه: دکتر محمد خدایاری فرد، دکتر حسین لطافت

انتشارات انجمن اولیا و مربیان

صفحه 6 و 7